Vannacht helemaal alleen op een campsite, bij een huis dat wel. Spooky geluiden brengt de wind voort, snel de tent in. Morgen wordt een korte fietsdag, ik heb besloten de route naar Helmeringshausen in tweeën te knippen en dat geeft een snipperdag van 37 en een beuker van 100+km. Enkel gravel wat de klok slaat vanaf hier.
Ik sta rond 7 uur op, maak ontbijt (pannenkoeken met stroop en kaas), zet koffie (dank Trudy), lees wat, luister muziek. Ik wil de hitte ontwijken en heb besloten pas om 2 uur te starten. Douchen, spullen inpakken, boodschappen bij Woermann, lunch bij het hotel dat gister dicht was: meatballs in tomatensaus met kartoffeln und zwiebeln. Sowieso raar aangeveegd Duits dorp hier. Terug naar Pappot, water vullen, laatste dingen pakken en klaar maken om te gaan.
Gravel vanaf nu dus. Er gaat het gerucht dat de slechtste gravelwegen van Namibië beter zijn dan de beste tar wegen van SA: gelukkig maar.. De eerste kilometers zijn doffe ellende, als dit zo doorgaat was dit geen goed plan. Na 20 minuten stopt er een auto komend vanuit tegengestelde richting: Do you need help? Do you speak Dutch? Antwoord ik. Deze gast is sowieso Nederlands. Daan van der Kraan biedt me water aan. Ik vraag hem of de weg beter wordt. Hij stelt me gerust, want daarna gaat het snel beter. Snelheid zo rond de 25, inderdaad net asfalt.
Rond 4 uur arriveer ik bij Lisbon Roadhouse. Alles is beter dan gehoopt: zeer nette boerderij, het aanbod om mee te eten, warm water om te douchen en een campsite in open veld met onbeschrijfelijk uitzicht en zonsondergang. Hiervoor ben ik van de hoofdweg afgeweken.. Morgen weer vroeg dag want 105km gravel op het programma. Peanuts voor de Koga
Geen opmerkingen:
Een reactie posten