Om vijf uur word ik wakker van gerommel aan een ketel. Het is Alfred, de Duitse farm-owner die een vuurtje stookt zodat ik zometeen warm douchewater heb. Mijn wekker staat om half 6 dus nog even chillen. Ik kom niet meer in slaap dus ga eruit. De horizon geeft een rood-oranje gloed, het is schemerig-donker. Douchen. Het had wel een iets groter vuur morgen zijn. Zonsopkomst. Verbluffend (net als de sterrenhemel gisternacht).
Ik krijg een groot ontbijt voorgeschoteld. Ik ben gister aangespoord om vroeg te ontbijten zodat ik voor de hitte kan vertrekken. Op zich is dat gelukt, maar een snel ontbijt zou alle gastvrijheid in de wind slaan. Meer toast en koffie dus.
Om kwart voor 8 zoek ik mijn vriend kiezelweg weer op. Het is nog koel, lekker. Gister heb ik twee flessen in de vriezer gedumpt en daarmee heb ik van een van m'n fietstassen een ijskast gemaakt voor sandwiches, snickers en puddingbroodjes. Fietsen gaat lekker, wind van achter en licht omlaag, om kwart voor 11 heb ik 60km opgeslokt. Het landschap verandard. Het wordt roder, prairy-achtig. De tafelbergen langs de weg doen me vermoeden dat Lucky Luke zometeen op zijn paard achter een distelplant vandaan komt. Het ontbijt vulde goed en biedt de juiste bodem voor een snelle ochtend. In de middag trek ik die lijn door. Prachtig berglandschap. Een dood hert. Hongerklop, maar van korte duur. Om 10 voor 1 kom ik bij Hotel Helmeringhauasen aan. Er wordt in het Frans voor me gejuigd: Champion Eddy Merckx! Het hotel is duur voor Namibie, maar wel chill (zwembad, chille tuin om in te zitten, goede kaart). Ik ben bekaf dus de rest van de middag besteed ik luierend aan het zwembad met boek en ipad. De volgende ochtend spreek ik John, een keltische telco engineer, bij het ontbijt. Hij verteld wat meer over de achtergrond van Afrikaners in dit deel van Afrika, de nederlandse historie, de komst van de Engelsen, blanke boeren in Zimbabwe die zijn uitgeroeid. Moet ik meer over lezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten