Behuwelenis

Een begrafenis had ik in mijn eerste week al meegemaakt. Toegeven, mooi meegenomen: in een vreemd land is zelfs het grootste emotionele wrak een fatalist (de term 'ramptoerist' is afgeleid van dit fenomeen). Vandaag stond een bruiloft op het program. Een oud-collega (2 weken samen gediend) stapte in het huwelijksbootje en ik speelde de afgevaardigde die, namens de 17 Nederlandse coördinatoren die hier met haar hebben gewerkt, mocht meekijken.

Mannen veelal gekleed in pantalon en stropdas. Vrouwen, overmatig opgemaakt, uitgedost in saree; een zijden omslagdoek die dient als jurk. Met de dag tevoren aangeschafte zwarte lakschoenen alsmede een stropdas van de kleur appeltjes-groen deed ik niet onder voor de gemiddelde feestganger.

Wachten, de huwelijksvoltrekking, wachten, "wat gaat er nu gebeuren?", een ceremonie op een astrologisch bepaald tijdstip, "mag je dat drinken gewoon pakken?", wachten, pissen, een fotosessie, wachten, lunch, toetje, "zou je nog een keer mogen opscheppen?", toetje 2e ronde, bruidspaar maakt zich klaar om zich om te kleden, "komen ze nog terug?", wachten, bruidspaar komt terug, nog een fotosessie, vertek van het bruidspaar op een astrologisch bepaald tijdstip, huilsessie, zwaaisessie, "is er nog een feest?", naar huis.

Al met al een mooie belevenis zo op een doodgewone woensdag.

Meer foto's? Nol's Picassa