donderdag 28 januari 2010

Baardruïsme bestaat ook niet

De afgelopen 2 maanden en 5 dagen (de laatste fois de raser was op de dag vòòr m'n afstuderen) heb ik, op een aantal schoonheids-trimmetjes en halslijn-accentuerinkjes na, mijn gezichtshaar onberoerd gelaten. Vandaag het scheerapparaat maar weer eens van zijn recupereer-stof ontdaan.

Ik hoor ze denken: "Gebukt onder het juk van het westerse schoonheidsideaal!". Nee erger: "Een wanhoopsdaad in zijn zoektocht naar gratis sex (of echte liefde)". Niks van dit alles. Zwaar op de proef gestelt door het dierenrijk heb ik me overgegeven aan de grote variëteit aan ongedierte dat zich elk nacht tijdens mijn slaap ongemerkt in mijn gezichtshaar probeerde te nestelen. Niet dat ik iets heb tegen dergelijk soort parasiteren, wel gezellig eigenlijk. Het insectenvolk at alleen steevast de zorgvuldig in mijn baard weggestopte etensresten op. Overdag liet ik hun gepeuzel onverlet; de angst dat een van m'n collegae iets door zou hebben en - op basis van het solidariteitsbeginsel - beslag zou leggen op een deel van mijn gedurende de dag opgebouwde voorraad deed me hun gekriebel weerstaan. Alleen vaak was er tijdens de eenzame borrel vlak na werk niks meer over voor de gastheer. Ja soms, wanneer een van de aanwezige kakkerlakken ten onder was gegaan aan zijn eigen gulzigheid kon ik de onverteerde etenresten nog net uit zijn ontzielde skeletje slurpen. Desondanks vond ik meestal de hond in de pot. Één keer zelfs vond ik niet eens de hond maar een tiental maden die - als enige achtergebleven - een rottende open wond voor een veilige schuilplaat hadden aangezien. Nee, de maat was vol. Het werd tijd om nog maar eens te bevestigen dat altruïsme niet bestaat in het mensenrijk.

dinsdag 26 januari 2010

Stemmen zoals stemmen bedoeld is


Meer foto's? Nol's Picassa
Vandaag ging Sri Lanka naar de stembus. "Het electoraat kiest voor een nieuwe toekomst" zoals nieuwslezers van CNN en BBC het hoopvol omschrijven. Deze verkiezingen mogen de eerste post-war elections heten sinds 25 jaar. Vijfentwintig jaar die gekenmerkt is door het conflict tussen de Singalese bevolking en de Tamil minderheid aangevoerd door de vrijheidsbeweging LTTE (Tamil tijgers voor intimi).

Van de twintig kandidaten maken er twee kans op de overwinning. Allereerst de huidige president Mahinda Rajapaksa, die deze verkiezingen vervroegd heeft uitgeschreven om zichzelf een onafgebroken periode van 8 jaar in de presidentiële zetel te verschaffen. Dan is er oud-legerleider Sarath Fonseka, die de steun van de Tamil minderheid lijkt te krijgen. Een minderheid die, zoals bij elke verkiezingen van doorslaggevend belang kan zijn.

Op straat, tijdens werk en in de bus beheerst de strijd tussen MR en SF al lange tijd elk informeel gesprek. Sri Lankaanen lijken zeer politiek bewust en zien stemmen als hun hoogste burgerrecht. Met veelvuldig stemverheffen en wilde hand- en armgebaren verdedigt eenieder met veel bombarie zijn kandidaat. Lokale, maar ook internationale media spreken over de spannendste verkiezings-apotheose in de historie van het land (voor zover je dat op voorhand kan meten). Headlines worden voorzien van krachtloze termen als "photo-finish" en "one can only guess".

De manier waarop de kandidaten, vrienden, elkaar aanvallen is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Ik quote een sms afkomsig van de regering:
POSSIBLE BOMB BLAST! It's really learnt that Fonseka camp has planed a bomb blast at his KURUNE GALA Rally TODAY to blame President & win sympathy votes
De complot-theorie van de afzender, waarin hij zijn opponent beticht van het halen van stemmen door een geënsceneerde aanslag op zijn eigen mensen, is een complot-theorie van zichzelf. Daarmee toornt hij aan de geloofwaardigheid van zijn eigen aantijging: Een vingerwijs strategie naar Nederlandse model: Wilders beroept zich op zijn vrijheid van meningsuiting wanneer hij een cultuur veroordeelt, maar legt de vrijheid van meningsuiting van Pechtold, die Wilders op zijn beurt veroordeelt, uit als het zaaien van haat rond zijn persoon.

Dit voorbeeld legt het belangrijke issue van deze verkiezingen bloot: wantrouw en corruptie. De door Fonseka betitelde family government van Rajapaksa (Van de 132 ministers op een bevolking van 20 mln. heeft een groot deel een bloedband met de President), stelt dat Fonseka de wapens voor zijn gewonnen oorlog heeft gekocht van het bedrijf van zijn broer. Beide aantijgingen zullen een kern van waarheid bevatten. Het resultaat van door corruptie beheerste campagnes is echter een aantal praktische oplossingen waar de verknipte westerse wereld nog wat van leren:
  1. Het machtigen van een ander voor jouw stem is niet mogelijk: Als je wilt stemmen moet je hoogst eigen persoon naar het stembureau komen, je regelt het maar!

  2. Mensen die gestemd hebben zijn fysiek te herkennen: Het vervalsen van de gemakkelijk na te maken stembiljetten wordt ondervangen door de pink van de linkerhand te verven nadat er is gestemd. Men nemen een akelig chemisch goedje dat zeep en krap bestendig is.
Niks moeilijk dure maar desondanks te kraken stemcomputers en stembiljetten met 7 verschillende echtheidskenmerken. Gewoon komen met je reet, je schone pink laten zien en een kruis zetten bij de kandidaat van je keuze. Wat volgt is het manueel optellen van alle kruizen per kandididaat; de uitslag hoor je morgen.

Haastige spoed, dat is iets voor westerse workaholics, daar gaan wij alleen maar van zweten.

zondag 24 januari 2010

Begrafenis 2.0

Dit weekend overleed de zus van een docent Engels na een ongelukkige bevalling van haar tweede kind. Dit maal geen plat cynisme over ramptoeristen of fatalisten, dit is doffe ellende. Twee begrafenissen in nog geen twee maanden, twee keer een familielid van een collega, twee keer tranen, twee kinderen die zonder moeder achterblijven.

En morgen komt die ene zon weer op...

Meer foto's? Nol's Picassa

woensdag 20 januari 2010

Behuwelenis

Een begrafenis had ik in mijn eerste week al meegemaakt. Toegeven, mooi meegenomen: in een vreemd land is zelfs het grootste emotionele wrak een fatalist (de term 'ramptoerist' is afgeleid van dit fenomeen). Vandaag stond een bruiloft op het program. Een oud-collega (2 weken samen gediend) stapte in het huwelijksbootje en ik speelde de afgevaardigde die, namens de 17 Nederlandse coördinatoren die hier met haar hebben gewerkt, mocht meekijken.

Mannen veelal gekleed in pantalon en stropdas. Vrouwen, overmatig opgemaakt, uitgedost in saree; een zijden omslagdoek die dient als jurk. Met de dag tevoren aangeschafte zwarte lakschoenen alsmede een stropdas van de kleur appeltjes-groen deed ik niet onder voor de gemiddelde feestganger.

Wachten, de huwelijksvoltrekking, wachten, "wat gaat er nu gebeuren?", een ceremonie op een astrologisch bepaald tijdstip, "mag je dat drinken gewoon pakken?", wachten, pissen, een fotosessie, wachten, lunch, toetje, "zou je nog een keer mogen opscheppen?", toetje 2e ronde, bruidspaar maakt zich klaar om zich om te kleden, "komen ze nog terug?", wachten, bruidspaar komt terug, nog een fotosessie, vertek van het bruidspaar op een astrologisch bepaald tijdstip, huilsessie, zwaaisessie, "is er nog een feest?", naar huis.

Al met al een mooie belevenis zo op een doodgewone woensdag.

Meer foto's? Nol's Picassa