Immunoglobulin

Gesterkt door risicomijdende informatie uit de bijbel (LP) is het moeten overtuigen van de dienstdoende poortarts dat ik vandaag het immunoglobulin serum toegediend wil hebben nog tot daar aan toe:

"You have to monitor the dog's health situation"
"I was biten on the beach, the dog was not the only one which makes recognition difficult and hard to certify"
"You have to search for it"
"But as normal people do, I have to work tomorrow and next week I fly into India"

Maar dat ik als patient niet serieus wordt genomen (lees: wordt uitgelachen) door iemand die de eed van Hippocrates heeft afgelegd, verbaast me op z'n minst. Oke, een hondenbeet is hier mischien als het nemen van ontbijt, maar rabiës kan je volgens elk medisch naslagwerk dat ik heb geraadpleegd fataal worden.

Als ik een ding heb opgepikt de afgelopen 4 maanden is het een killing convincing power. Elke dag met een informatievoorsprong te moeten onderhandelen voor voedsel en transport is goed voor de overtuigingskracht, dus na een half uur lig ik met 4 spuiten op de ziekenzaal. Een ultiem gevoel van geluk ontspringt in het binnenste van mijn door gif verzwakte lichaam ('Hoe chill dat gezondheid eigenlijk altijd een vanzelfsprekendheid is').

Door de uitleg van de behandelende arts, kom ik erachter dat een serum alleen een noodzaak is wanneer de beet in de buurt van vitale organen zoals hart en longen zijn afdruk in de huid heeft achtergelaten. Het gif van het immuno-serum is nogal hadnekkig, je lichaam kan dat eens in de vijf jaar verwerken: die joker heb ik nu dus verspeeld. Om de volgende hondenbeet te kunnen neutraliseren zijn een drietal vaccinaties noodzakelijk.

Toch rest een gevoel van berusting over de gekozen strategie: Ik ben moeilijk in staat de hond te traceren en ook de investering in het serum weegt ruimschoots op tegen het afgewende risico. Toch lekker, die culturele discrepansie over risico & noodzaak zo voor het sluiten van de markt. Misschien neigde ik omtrent de te kiezen behandelingsmethodie wel heel erg naar de veilige kant. Maar denk aan die donderse Hippocrates met zijn aloude stelling: "... Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen ..."

Gelukkig nu naar India. Daar waar honden een zeldzaamheid zijn.

Trinco

Overmorgen haal ik mijn opvolgster van het vliegveld. Mijn laatste weekend alleen moest in stijl: alléén. Daarom de verst denkbare uithoek van Sri Lanka uitgekozen die in een weekend te bereizen is: Trincomalee. Noord-oost Sri Lanka is sinds een half jaar verlost van de burgeroorlog die ze jarenlang in haar greep heeft gehouden. Trinco ligt nog geen 25 kilometer van de frontlinie waar 8 maanden geleden nog hevig gevochten werd.

Een nachttrein van Colombo brengt je in negen uur op de plaats van bestemming en die plaats van bestemming is niet alleen een theoretisch, maar ook een praktische ex-warzone. Bagage check op het station, elke 500 meter een checkpoint bezet door militairen uitgerust met Kalashnikovs en overal met prikkeldraad afgezette kavels. Daar komt nog bij dat deze - in potentie superbe badplaats - door toeristen niet links, maar rechts drie-hoog-achter gelegd wordt. Geen bekend gezicht te herkennen, enkel schoolklassen met puperende ventjes die almaar "White man, White man, enne enne!" roepen, wat zoiets betekent als: Hee! roodvlees-etende buitenlander, kom eens hier om ons de komende 50 minuten bezig te houden door ons te vertellen hoe je heet, waar je vandaan komt, of je getrouwd bent, of je Sri Lanka mooi vindt, of je een liedje kan zingen, mee de zee in wilt of mee komt volleyballen. Leuk die aandacht, maar na pak'em beet 5 minuten wordt het pretty annoying (Schrijnend te beseffen dat m'n eigen positivisme is afgestompt als resultaat van een overkill aan met positiviteit doordrenkte aandacht van de lokale bevolking).

Backpackers willen vaak origineel reizen, niet volgens het boekje de toerische trekpleisters aantikken. Maar let wel, de backpacker is kieskeurig! het pad moet langs exclusieve maar niet geïsoleerde plaatsen gaan. Een reiziger die plekken bezoekt waarvan niemand kan bevestigen dat ze 'cool', 'chill', 'awesome', 'exceptional quite', 'exclusive' of 'unique' zijn, is geen backpacker maar een kluizenaar. Backpacken moet groots, meeslepend, intens: je bestaansrecht wordt ontleend aan wat je meemaakt, niet aan wat je niet meemaakt op plekken waar niemand ooit iets heeft meegemaakt. Trinco was zo'n plek: backpacken in een regio waar het laatste oorlogsmaterieel nog om een hoekje meegluurt, dat doe je niet.

Jammer, want Trinco was uniek. De verstrengelende hitte en tot in de winkelstraat leidende uitlopers van het mulle zandstrand boden de stad een woestijnachtig aangezicht. De betoverende stilte af en toe verstoord door een luide bus met dito buschauffeur. De daardoor veroorzaakte stofwolken omhoog gehouden door de milde zeebries die lokale vissers de nodige verkoeling bood. Het sentiment in de kleine haven is hoopgevend en gemoedelijk; eindelijk vrij, eindelijk verlost van het slepende conflict. De meeste bezoekers van Sri Lanka, laten Trincomalee drie-hoog-achter liggen, jammer voor de authenticiteit van de plek misschien maar goed ook.

En zo kwam een weekend met een netto reistijd van 25 uur ten einde. Zo ben ik wel even klaar met treinen, wachten, bussen, slenteren wachten en wachten. Zo ben ik nu wel toe aan wat gezelschap: vlucht EK 348 uit Dubai en vlucht UL 504 uit London zijn goed getimed.

Sri Lanka vs. Singapore

Dit weekend de meest ontwikkelde stad ter wereld bezocht. Even kort wat verschillen op een rij:

Vervoermiddelen:
	Features: 4+ zitplaatsen, claxon, altijd voorrang

Features: automatisch-gestuurd, airco, altijd op tijd op je werk.

Vertier:
	Olifanten die verkoeling zoeken tegen de felle zon, de meute kijkt toe.

Wakeboarden in een modderpoel. Terassen bieden 't publiek (leed-) vermaak

Straatbeeld:
	Uniformen naar Brits model

Koloniaal achterblijfsel

Werkplek:
	Semi- kantoortuin

Lab op dakterras

Sport:
	Duitse strandgasten rammen!

Kooivoetbal toernooi voor Singaporese consultancy clubs

Crip:
	...(chicks en cocktails niet inbegrepen

1 bommetje klappen is trekker pakken

Iconen:
	Vergezichten

Hoogbouw

Strand:
	Basis

In de categorie drollen ontwijken en teer slikken

Een kleine toegift als ode aan't Sri lankaans vertier:

Stomme toeristen

Bij aankomst is het even wennen, welke bus gaat vanuit de luchthaven naar Colombo? Hoeveel moet ik ookweer betalen? Afdingen of niet? Ik neem plaats in een A/C en help een verdwaalde toerist met het openen van de net dichtgeslagen busportier. Busdeuren worden hier van boven gesloten en niet - volgens Westers gebruik - via een hendel aan de zijkant. Ik kijk om me heen, een Sri Lankaanse medepassagier glimlacht en knikt instemmend: stomme toeristen. Het vertrouwde gevoel komt terug, ik ben weer thuis. Wanneer de busconducteur me tien minuten later voor de dubbele prijs een kaartje probeert te verkopen krijgt dat gevoel een heel andere dimensie.