Eens in de zoveel tijd bezoek ik een open podium. Niet om zelf te jammen, ben je mal. Gewoon om de sfeer die er hangt. Rauwe covers die rocken, intieme selfmades van songwriters die inspireren. Veel excentriekelingen en altijd één of twee groupies. Snelle, elkaar opvolgende optredens maken de avond tot een soort cocktail van verschillende expressies. Het hangt in de lucht, je ademt het in, alsof de lucht een smaakje heeft gekregen. Het biedt houvast, avonden met een open podium. Alsof je het eindelijk hebt gevonden, het middelpunt van de wereld. Een bijzonder moment, voor heel even, je was erbij.
De volgende morgen spreek ik een huisgenoot,
"Wij moeten een band beginnnen" zeg ik, "jij kan toch wel wat op gitaar?".
"Ja klopt" reageert hij, "een band, hmm.. Wat speelde jij ook alweer?".
"Is dat belangrijk?" probeer ik nog. 'Heel erg goed dromen', denk ik inmiddels.
Gedesillusioneerd loop ik weg. Was het nog maar gister. Voor heel even. Ik was erbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten