
De tour is toch wel mijn favoriete jaarlijkse sportevenement. Elke middag zo rond drie uur inschakelen op Nederland 1. Voor sommigen is de sleur van een ontsnapping, de onbetekenende tussensprints voor het puntenklassement en het leurende peloton dat de kopgroep steevast 2 decimeter voor de meet opslokt om zich op te maken voor een massaspurt, het toonbeeld van saaiheid. Mij geeft het een gevoel van sereniteit. What you see is what you get. Tweehonderd fietsende mannen. De eeuwig ronddraaiende pedalen. Het dromerige Franse landschap. De kolossale rotondes met haar enorme bloemperken. Sinds enkele jaren is de rust die de zomerse televisie-middagen me boden me echter ontnomen, oud-wielrenner Maarten Ducrot is namelijk vaste wielercommentator bij de NOS geworden.
Maarten Ducrot, wereldkampioen ploegentijdrit in 1982 en eenvoudig touretappe winnaar, was een begenadigd wielrenner. Het laat zich echter aanzien dat de spreekbuis die de NOS Ducrot heeft geboden, hem een gevoel geeft van autoriteit. Zoiets van: "ik heb een microfoon voor me dus alles wat ik zeg is toch wel leuk". Zijn ellenlange gezwets over 'het nieuwe wielrennen', de macht van de ploegleider in het huidige peloton, de 'mongolen-waaier' en 'vroeger was alles beter' komt niet bij me binnen. Het feit dat hij zijn punt tot in den treuren moet blijven maken duidt op onderschatting van zijn publiek of onzekerheid over stelling of argument. Beiden komen zijn geloofwaardigheid niet ten goede.
De sport verandert harder dan je zelf kan bevatten ouwe Ducrot. Hou op met het moraliseren van de normen en waarden van het heden op basis van oude wielerwetten. Laat aanvallers aanvaller zijn, controleurs controleurs en ploegleiders ploegleiders. En bovenal, laat Herbert het woord doen en schik je in de rol van ervaringsdeskundige, de rol zoals de NOS hem voor je bedacht had. Ssssstttttt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten